Все новости
Литература
4 Февраля 2023, 20:51

Тыуған йортто һатып ебәрҙеләр...

Зөлфиә Ханнанова

Тыуған йортто һатып ебәрҙеләр, 

Түләп алыр хаҡтар тапманым. 

Ҡыйып үтә алмай торам бөгөн 

Ауылымдың баҫыу ҡапҡаһын. 

 

Хыял ҡорам үҙем: байырмын да 

Мин булырмын бер мәл аҡсалы. 

Атай һалған йортто ҡайтарырмын, 

Инәкәйем баҡҡан баҡсаны. 

 

Ҡайтарырмын бер мәл. Ҡасан да бер 

(Оло минең шуға өмөтөм)! 

Ошо йортһоҙ, гүйә, донъям китек, 

Ошо йортһоҙ, гүйә, мин йәтим. 

 

Ул йорт миңә атай һымаҡ ине, 

Ул йорт ине минең инәйем. 

Ауылдаштар, ҡайһығыҙға ғына 

Ҡайттым, тиеп, шаҡып инәйем?! 

 

Тыуған йорт – ул кемгә һатылһа ла 

Йөрәгемдә минең ҡаласаҡ, 

“Китмә!” – тиеп баҫыу ҡапҡаһында 

Үкһеп илап ҡалды бала саҡ. 

 

“Китмә!” – тине алсаҡ ауылдаштар, 

Һүҙҙе йыҡмай алға атланым. 

Тәҙрәләргә баҡтым, ләкин унда 

Инәйемдең күҙен тапманым… 

 

Ауылымдың иҫке генә өйө 

Минең өсөн ул бит ҡот ине, 

Атайымдан ҡалған йорт ине ул, 

Инәйемдән ҡалған йорт ине… 

 

(Зөлфиә Ханнанова)

Автор:
Читайте нас: