Кәфенгә төрөү шәриғәттә фарыз-кифәйә (йәғни был ғәмәлде башҡармаған осраҡта был турала белгән мосолман өммәте гонаһлы була) булып һанала. Мәйетте аҡ төҫтәге кәфенгә төрөү йолаһы пәйғәмбәрҙҙең түбәндәге һүҙҙәренә барып тоташа: «Аҡ төҫтәге кейем кейегеҙ, был иһә һеҙҙең иң матур кейемдәрегеҙ, һәм шулай уҡ уға үҙегеҙҙең мәрхүмдәрегеҙҙе төрөгөҙ».
Шулай уҡ пәйғәмбәребеҙ: «Аллаһ ҡаршыһындағы иң һөйөклө кейем — аҡ төҫтәге кейем. Уны тереләр кейһен, һәм уға үлеләрегеҙҙе төрөгөҙ», — тип әйткән.
Кәфен өс ҡаттан тора: изар (туҡыма мәйеттән оҙонораҡ), рида (туҡыма мәйет оҙонлоғонда), ҡамис (яурындан алып аяҡтарҙы ҡаплаған күлдәк формаһында). Ҡатын-ҡыҙ мәйете биш ҡат кәфенгә төрөлә. Үрҙә телгә алған өс ҡат кәфен йәйелгәс, уның өҫтөнә йыуылған мәйет һалына һәм төрөлә.
Дәфен итеү (күмеү)
Кәфенгә төргәндән һуң мәйетте ҡәбергә алып барыу өсөн махсус таҡтаға (носилкаға) һалалар. Хәнәфи мәҙһәбенә ярашлы, был таҡтаны дүрт яҡтан дүрт кеше күтәреп бара. Өйҙән сыҡҡан ваҡытта дүрт кеше өсөн урын тар булһа, был осраҡта ике кеше лә мәйетте алып сыға ала. Мәйетте ҡәбергә алып барғанда уның баш яғы алға табан йүнәлгән булырға тейеш. Кешеләр мәйеттең артынан бара. Ҡатын-ҡыҙ мәрхүмде оҙатырға бармай. Пәйғәмбәребеҙ ҡатын-ҡыҙҙарға: «Өйҙәрегеҙгә ҡайтығыҙ, бының өсөн һеҙ сауап алырһығыҙ», — тигән.
Йыназа намаҙын уҡыу
Йыназа намаҙы һәр мосолман булып үлгән кешегә ҡарата уҡыла. Йыназа намаҙы зыяраттың тышында башҡарыла. Был намаҙҙа ошо ауылда йә яҡында йәшәгән барлыҡ мосолман өммәте ҡатнаша. Йыш ҡына беҙ ҡәбер ҡаҙышырға килгән бик күп ирҙәрҙең намаҙҙа ҡатнашмауын күҙәтәбеҙ. Шуға күрә лә имам кеше алдан уҡ халыҡҡа йыназа намаҙының әһәмиәтен аңлатырға тейеш. Шулай уҡ ҡәбергә бара торған кешеләргә алдан уҡ тәһрәтләнергә кәрәклеген дә аңлатыу мөһим.
Мәйет йөҙө менән ҡибла яғына (башы көнбайышҡа табан) ҡаратып һалына. Имам кеше уның кәүҙәһенең уртаһына (мәйет ҡатын-ҡыҙ булған хәлдә уның күкрәк тәңгәленә) баҫа. Имам артынан ҡалған кешеләр баҫа. Йыназа намаҙының тәртибе түбәндәгесә:
— Имам «Аллаһу әкбәр» — тип тәҡбир әйтелә.
— «Ҫәнә» доғаһы уҡыла: «Сүбхәнәкәаллаһүммә үә бихәмдикә үә тәбәрәкәссмүкә үә тәғәлә жәддүкә үә лә иләһә ғайрүк».
— Тағы ла «Аллаһу әкбәр» — тип тәҡбир әйтелә.
— «Салауат» доғаһы уҡыла: «Аллаһүммә салли ғәлә мүхәммәдин үә ғәлә әли мүхәммәд кәмә салләйтә ғәлә ибраһимә үә ғәлә әли ибраһим. Иннәкә хәмидүммәжид. Аллаһүммә бәрик ғәлә мүхәммәдин үә ғәлә әли мүхәммәд кәмә бәрәктә ғәлә ибраһимә үә ғәлә әли ибраһим. Иннәкә хәмидүммәжид».
— «Аллаһу әкбәр» — тип тәҡбир әйтелә.
— «Истиғфәр» доғаһы уҡыла: «Аллаһүммә-ғфирли хәййинә үә мәййитинә үә сағыринә үә кәбиринә үә ҙәкәринә үә үнҫәнә үә шәһидинә үә ғаибинә. Аллаһүммә, мән әхйәйтәһү миннә, фәәхйиһи ғәләл исләм, үә мән тәүәффәйтәһү миннә фә тәүәффәһү ғәләл имән».
— «Аллаһу әкбәр» — тип тәкбир әйтелә һәм «Әс-сәләмүғәләйкүм үә рәхмәтуллаһи үә бәрәкәтүһү» — тип ике яҡҡа сәләм бирелә.
Дәфен итеү (ерләү)
Хәнәфи мәҙһәбе буйынса, ҡәберҙә ләхет (ҡибла яғына соҡор) эшләү сөннәт ғәмәл һанала. Ҡомло урындарҙа, әгәр ҙә ләхет эшләп булмай икән, шәҡҡ (соҡорҙо ҡәберҙең аҫтына табан)эшләү рөхсәт ителә. Мәйет ҡәбергә ҡибла яғынан төшөрөлә һәм ләхеткә һалына. Әбү Хәнифә мәҙһәбенә ярашлы, мәйетте урынлаштырыу өсөн ҡәбергә нисә кеше төшһә лә ярай, әммә уларҙың мосолман булыуы шарт.
Мәйетте ләхеткә һалған ваҡытта «Бисмилләһир-рахмәнир-рәхим» йә «Бисмилләһи үә фи сәбилилләһи үә ғәлә милләти расүлилләһи» тигән һүҙҙәр әйтелә.
Ҡәберҙең өҫтө ярым түңәрәк итеп эшләнә, уның өҫтөнә таш плиталар, фоторәсемдәр ҡуйырға ярамай. Шулай уҡ уның өҫтөнә ултырыу һәм нимәлер төҙөү динебеҙҙә тыйыла. Был турала пәйғәмбәр былай тип әйткән: «Ҡәберҙәргә таш плиталар ҡуймағыҙ, уның өҫтөнә бер нәмә лә төҙөмәгеҙ, өҫтөндә ултырмағыҙ, яҙыуҙар яҙмағыҙ».
«Китәб әл-жәнәзә үә әл-истифәдә мин һәҙә» китабы буйынса.